درحال حاضر بافت جمعیتی فولادشهرازتنوع گسترده ای برخودار است و گروه های مهاجر تازه اسکان یافته در آن رامی توان به صورت زیر طبقه بندی نمود:
شاغلان کارخانه ذوب آهن که پس از مهاجرت از زاد و بوم خویش رو به منطقه لنجان گذارده و پس از اشتغال در کارخانه مذکور در منازل سازمانی کارخانه در این شهر اسکان یافته اند و سپس با خربداری منازل تحت اختیار خویش در این شهر سکونت دائمی گزیده اند.
مهاجرین جنگ تحمیلی که آغاز جنگ و اشتغال در بخش قابل توجهی از سرزمین خوزستان،زاد و بوم خویش درترک کرده و با مهاجرت به مناطق امن تراز جمله منطقه لنجان نو بنیاد شهر فولادشهر اسکان داده شده اند و بعدا با آغاز سیاست کارخانه ذوب آهن در فروش املاک و مستقلات خود در این شهراقدام به خرید جایگاه های خود از کارخانه و اسکان دائمی در فولادشهر نمودند.
مهاجرین پس از انقلاب که مستقل از کارخانه ذوب آهن در این شهر اسکان یافته اند. این گروه های اخیر در دوران پس از انقلاب به واسطه رکود زندگی در زاد و بوم خویش و یا ناتوانی در تداوم زندگی و تامین معاش، زیستگاه سنتی خویش را ترک نموده وبه امید دست یابی به اشتغال درکارخانه ذوب آهن و دیگر صنایع منطقه به لنجان امکانات ارزان تر جهت سکونت و زندگی برخوردار بود اسکان یافته اند.
روستاییان از دیگز گروه های اسکان یافته در فولادشهر می باشند که پس از انقلاب به واسطه پایی بودن سطح زندگی و کاهش منابع و بهره مندی از امکانات اشتغال در زادگاه خود به نسبت زندگی شهری و به امید بهره مندی از امکانات بهتر زندگی روستاهای خود را متروک گزارده و با مهاجرت درون منطقه ای راه شهر های هم جوار به ویژه فولادشهررا در پیش گرفته و در جایگاه های مذکور اسکان نموده اند.
